Επιστροφή στο Σεμνοταπεινιστάν

Η ηθικολογική υστερία του «σεμνά και ταπεινά», είναι το τελευταίο οχυρό της ανικανότητας. Δηλαδή, «αφού δεν είμαι ικανός να κάνω κάτι άλλο, ας επιχειρήσω τουλάχιστον να κάνω τον Ξανθόπουλο, με το «Σεμνά και Ταπεινά», μπας και μασήσει καμμιά νοικοκυρά. Ας περιοριστώ δηλαδή στα κυβικά μου. Προφανώς αποφάσισε ότι δεν μπορεί να κάνει τον πρωθυπουργό και δοκιμάζει πάλι να κάνει τον παιδονόμο, που θα βάζει διαγωγή κοσμιοτάτη σε όποιον άχρηστο καταφέρνει να κάνει καλύτερα τον Ξανθόπουλο. Μόνο που θα ήταν προτιμότερο, να κάνουν κάτι – ο,τιδήποτε! – και ας κάνουν μετά και δεξιώσεις. Δεν πειράζει πια και τόσο.